Op de voormalige locatie van de Hoge Agrarische School aan de westkant van het Prins Hendrikpark tussen de Monseigneur Diepenstraat en het Van Lanschotpad zijn drie identieke woontoren van 14 etages neergezet met elk 42 appartementen. Twee torens zijn bestemd voor verkoop; de derde voor verhuur. Tussen de verspreidstaande torens ligt halfondergronds een 1-laagse parkeergarage voor 180 auto's. Op het dek hiervan is een park aangelegd. De Amazones, zoals de woontorens genoemd worden, zijn in opdracht van Van Wanrooij Projectontwikkeling uit Geffen ontworpen door DOK Architecten uit Amsterdam.

Zoektocht
Het ontwerp van de drie torens is niet zomaar tot stand gekomen. Daar zijn verschillende studies en een zoektocht van jaren mee gemoeid geweest. Al in 2000 kreeg het architectenbureau het verzoek ideeën te ontwikkelen. De basisgedachte was hoogbouw op dit stedenbouwkundige knooppunt van het Prins Hendrikpark en de lommerrijke Van Lanschotlaan. Maar het was niet de bedoeling de waterpartij in het hart van het park rondom dicht te bouwen. Er moest een zichtlijn blijven bestaan tussen beide groengebieden.

Het eerste plan bestond uit twee toren van circa 80 meter hoogte met laagbouw er omheen, maar dat werd vrijwel direct afgekeurd. In tweede termijn werd gedacht aan torens van 120 meter hoog, maar dat kan geen goedkeuring vinden, omdat één van de voorwaarden was dat de bebouwing niet hoger mocht worden dan de Sint Jan. Daarna zijn er tussen 2000 en 2005 nog verschillende studies en diverse ontwerpen uitgevoerd. Het aantal woningen was bepalend voor een goede exploitatie.

Op een zeker moment is de stedenbouwkundige beslissing genomen ontwerpideeën te maken met drie torens als uitgangspunt. Ook hiervan hebben verschillende varianten de revue gepasseerd, waarbij al meer richting gegevens was aan het ontwerp door vorm, slankheid en uiterlijk nader in de vullen. De gemeente heeft meerdere van deze plannen teruggekoppeld met de buurt en de omgeving.

Uiteindelijk kon het ontwerp zoals dat nu is uitgevoerd, ieders goedkeuring wegdragen. Drie identieke torens met een hoogte van 44 meter, slank in aanzien met veel ronde hoeken vanwege de elegante `vrouwelijke' vormen, waarvan de naam De Amazones is afgeleid. Torens waarvan de gevels architectonisch aansluiten bij de Bossche School: baksteen met betonnen speklagen. Toren ook die niet in lijn of pal naast elkaar geplaatst zijn, maar min of meer aan de randen van het beschikbare terrein, waardoor er tussenin ruimte bleef voor de halfondergrondse parkeergarage met een park op het dek.

Wel of geen prefab
Op basis van het definitieve ontwerp is naar een uitvoerende partij gezocht en is Hendriks Bouwbedrijf uit Oss geselecteerd. Daarna is het plan in de besteksfase in bouwteamverband (opdrachtgever, architect, constructeur en aannemer) verder ontwikkeld. Op verzoek van Hendriks is dat in BIM gedaan; voor sommige partijen een nieuw maar leerzaam proces, dat zijn vruchten heeft afgeworpen.

In eerste instantie was het plan de gevels te prefabriceren en deze elementen aan het betonskelet te verankeren. Er is uiteindelijk voor een traditionele werkwijze van handmatig opmetselen gekozen, mede omdat de aannemer een ander idee had ten aanzien van het optrekken van het betonskelet. Traditioneel be- en ontkisten zou enorm veel tijd vergen; met een schildagend hollewandsysteem zou veel tijd gewonnen worden. Toch zijn er bepaalde delen van de torens wel in prefab betonwanden uitgevoerd: het binnenblad van de gekromde gevels naast de plooi en de kernwanden van liftschachten en trappenhuizen.

Wat wel geprefabriceerd is, zijn de lichtgrijs gekleurde betonnen speklagen en doorgaande vensterbankstroken. Om logistieke redenen zijn deze elementen lopende het metselwerk met de hand gesteld. Ze zijn daardoor vanuit Arbo oogpunt kleiner en dunner (40 mm) dan gebruikelijk, waardoor er veel naden zichtbaar zijn. Door te kiezen voor deze oplossing is er in de gevelconstructie verhoudingsgewijs veel staal voor metselwerkondersteuning toegepast.

Ook de elementen van de betonnen dakrand zijn geprefabriceerd, maar daar zijn minder naden te zien. Deze elementen zijn met de kraan ingehesen en op doken gesteld, waardoor ze groter en zwaarder konden worden uitgevoerd. De eerste gedachte was de dakrand in kunststof (polyester) uit te voeren. Dat zou gewicht besparen, het zou simpeler te bevestigen zijn en eenvoudiger in onderhoud. De argumentatie en een gedetailleerde uitwerking van de aannemer heeft de keuze naar prefab betonnen elementen doen doorslaan. Ze hebben dezelfde kleur en textuur als de speklaagelementen.

Gevelaankleding
Het metselwerk is uitgevoerd in halfsteensverband met erachter een geïsoleerde spouw van 160 mm. Als steen is gekozen voor een beige tot lichtbruine strengpers, Birchwood, met een licht reliëf. Het onderste deel van de gevels is opgetrokken in een donkergekleurde steen. Deze komen uit hetzelfde productieproces maar zijn om hun donkere tint uitgeselecteerd voor deze toepassing.

De aluminium kozijnen in de metselwerkgevels rondom de torens zijn allemaal gelijk van afmetingen: 810 x 1850 mm. Deze maatvoering is grotendeels voortgekomen uit EPC berekeningen; uit de verhouding glas - aluminium profiel. Ook de aanzichtbreedte van 101 mm is overal gelijk, onafhankelijk van of we te maken hebben met vaste beglazing of een bewegend deel. Alle kozijnen zijn samengesteld uit CS 77 systeemprofielen van Reynaers. Voor de schuifpuien op de balkons zijn profielen van de serie CP130 gebruikt.

Een opmerkelijk detail aan de noordgevels is dat daar met de negge van de kozijnen is gespeeld om deze gevels meer expressie te geven. Alle kozijnen rondom de torens zijn in de gevels opgenomen met een negge van 180 mm. Alleen de kozijnen van de 3^e t/m de 11^e verdieping in de noordgevels hebben geen negge; ze zijn naar voren gehaald tot in het vlak van het metselwerk.

Balkons
Elk appartement heeft een balkon op het zuiden. Die in het midden van de gebouwen zijn het eenvoudigst; ze hebben een lichtgeknikte glazen balustrade. De balkons aan de westzijde hebben eveneens een glazenbalustrade maar die loopt aan het uiteinde rondgebogen terug naar de westgevel. Bij de onderste drie verdiepingen is deze kromming over de volle verdiepinghoogte dichtgezet, omdat dit uit windonderzoek noodzakelijk bleek.

De balkons aan de oostzijde, op de koppen van de woontorens, zijn bijzonder van vorm. Het zijn in wezen uitkragende vloerdelen, gedragen door twee kolommen en gekoppeld aan de draagconstructie. Deze balkons hebben alleen aan de zuidzijde een glazen balustrade. De gebogen punt en de noordzijde is bewust over de volle hoogte dichtgezet met enkel gelaagd glas, ingeklemd in de onder- en bovenzijde. Het warmgebogen glas op de punt heeft een straal van 1,45 meter en is in twee delen gemaakt. De minimale naden tussen deze glasplaten en de aansluitingen van het glas op de kolommen is niet dichtgezet, niet afgekit. Als optie aan de bewoners is op de balustrades een zogenoemde serrebeglazing aan te brengen om het balkon volledig af te sluiten. Een aantal kopers/bewoners heeft hiervoor gekozen, maar het doet geen afbreuk aan het architectonische beeld van de Amazones.